Ah, een dipje—die overvalt je soms zomaar hè?
Deze is voor vele mensen een moeilijke, wees gerust zelf voor mij. Heb geen probleem met dat toe te geven. Maar wat doe je ermee?
Ik heb een gewoonte: als ik het zelf opmerk ga ik aan de slag: de ene keer gaat het rapper naar dan de andere, gelukkig kan ik op mensen om me heen rekenen die dan zeggen, "Hey meid even tijd voor je nemen", indien ik het niet opmerk.
Maar wat doe je nu?
Je hebt eigenlijk twee keuzes:
1) je doet er niets mee: dan beland je in een depressie of toch meestal, eerlijk gezegd ik heb er heel diep ingezeten, zoals voor velen tijdens de corona. Hier ben ik dan beginnen opzoeken. Want toen ik eindelijk bij een dokter raakte: kreeg ik te horen dat ik een zware depressie had. En dan begint de cirkel van de medicatie. Waar ik niet zo zot van ben, je weet wanneer je begint maar wanneer ben je er vanaf. Dus geen optie of het is rapper reageren op een dipje.
2) je begint dadelijk eraan te werken: dankzij opzoekingen en mijn fibro toen, ben ik dadelijk beginnen meditaties doen, even in mezelf komen en kijken wanneer alles begon, dan pas kan je ermee aan de slag. Maar soms val je op thema's waar je niet dadelijk weg mee kan.
Het gemakkelijkste voor mij was toen alles van me afschrijven. Ik hoor je al vragen: hoe begin je daarmee?
Tip ivm het van je afschrijven.
Je hebt meerdere manieren hiervoor.
Eigenlijk is het gemakkelijk je neemt een blad papier en een pen, ga even alleen zitten.
Ik begon altijd met een kleine meditatie kom in jezelf. Haal diep in en diep uit. 3 keer. En go!
Begin te schrijven: over hoe je je op dat moment voelt, welke emotie is er aanwezig, wat er in je opkomt, wat er gebeurd is, maar zeker niet vergeten wat je schrijft hoeft niet alleen negatief te zijn.
Ik had een schrift links was positief en rechts was minder, en ja in begin heb je meer aan een kant dan de andere, op termijn verandert de kant. Zet wel een klok mijn motto was niet meer dan tien min per dag.
Na een tijdje ga je ook merken dat je minder tijd nodig hebt, maar eerst ga je verder en verder in je schrijven, je gaat in de tijd terug.
Maar eenmaal dat voorbij is, is er net als tien kilo van u af.
Ik heb het geplaatst.
Maar soms gaat dit niet helpen, of gaat het niet rap genoeg. Schaam je niet en neem de goede beslissing om met iemand te praten : mss een vriend(in), familielid, maar als nodig is ga naar je huisarts die je indien nodig verder zal helpen en de juiste persoon aan je tonen. Merk je dat het niet klikt met deze persoon, kijk voor een ander. Want indien je je niet veilig voelt zal je niet veel of zelf niet vertellen wat er is.
Na het werk verbrand het schrift met andere woorden laat los.
Nu heb ik mijn manieren als ik voel dat het niet gaat:
- ga ik wandelen ( en dat hoeft niet lang te zijn: maak je hoofd leeg door naar kleine dingen te kijken in de natuur: dat kan een vlinder , vogel, een mooie bloem of boom zijn).
- schrijf ik op en verband ik het
- begin ik te knutselen
- maak ik een mandala met stenen of zand
- ga ik in rust de meditatie in ( kleine hint je kan zelf een tekst inspreken die je ligt, over thema's die je leuk vind, dan ga je er rapper in kunnen gaan, of soms ben je het zo gewoon dat je zelf in je veilige plaats kan gaan. Ik heb dit opgebouwd in andere meditaties enzo mijn veilige plaats gemaakt voor mezelf. ( als je er meer wilt over weten ik ga er workshop van geven dit kan alleen of in groep) je mag me hiervoor altijd sturen.
Mensen die me kennen weten dat ik graag meditaties schrijf gericht naar een doel. Of gewoon om even weg te zijn.
Dat zijn kleine voorbeelden om je te helpen. Moest je hierbij niet dadelijk iets vinden die je ligt, kunnen we kijken naar een manier waar je je thuis voelt.
Reactie plaatsen
Reacties